Janken om het janken

Deze blog verscheen op de website van YOUNG, het young professionals label van Schouten & Nelissen, waar ik als trainer en auteur aan verbonden ben.

“Het liefst zou ik willen dat je eens een keer zou huilen.”

Ik verslik me bijna in mijn muntthee. Met een uitgestreken gezicht kijkt mijn collega me aan: ze maakt geen grapje. We zitten bij elkaar omdat onze samenwerking sinds een half jaar niet meer lekker loopt. Ik vind haar te persoonlijk met onze klanten. Ze verwijt mij te afstandelijk te zijn. Naar klanten, collega’s én naar haar. 

Maar dan dat verzoek… Of ik niet lukraak de waterlanders wil aanzetten? Vraagt ze dit nu echt? Janken for the sake of janken? Ik ben stomverbaasd en verward en dat uit ik met een weloverwogen “Euh…. Okeeee?!”.

 Vandaag de dag prijzen we elkaar om uniek zijn, jezelf zijn, je te mogen uiten zoals je bent. En daarmee komen ook de verschillen naar boven. Verschillen die soms knap lastig zijn om mee te werken. Of zelfs maar om te begrijpen.

Ikzelf heb niet alleen vertrouwen in mezelf nodig: dat ik anders mag zijn. Ik heb ook vertrouwen nodig dat het oké is dat niet iedereen mijn speciale smaakje ‘anders’ een lekker smaakje vindt.

Laatst had ik weer zo’n moment. Een samenwerkingspartner had mij verteld dat ze bang van me is. Bang. Van mij. Damn… Het was voor haar geen probleem meer, nu ze het met mij gedeeld had, maar mij hield het wekenlang bezig. Goede collega B. tekende het voor me uit. Waar ik meer het dominante, vurige type ben, is deze samenwerkingspartner meer sensitief en observerend. En zo is ook B.

“Ik herken het wel. Je komt soms hard uit de hoek. Maar dat is ook precies wat fijn is in een groep, iemand die direct is. Uitspreekt wat niemand durft te zeggen. Ik schrik dan wel. Maar dat heb ik soms juist nodig.”

En dat… Dat had ik juist nodig.