Tijd voor een impro-dansje
Na een heerlijk weekend bij en met de vereniging Improfessioneel, zit ik bij impro-collega Bart van Loon in de auto. Onze napraat duurt maar kort, want hij heeft de musical playlist opgezet. Binnen no-time druipt de glitter en het drama uit de auto. Beter kan mijn weekend niet eindigen.
Momenteel geef ik –al dan niet samen met Bart- aan verschillende groepen dans voor impro-musicals. Hij leert spelers hoe ze uit het niets een lied improviseren: rijmen, melodie, pakkende refreintjes. Allemaal on-the-spot verzonnen en meteen uitgevoerd, zelfs inclusief achtergrondkoortjes. Dat kan als je goed opbouwt, samenwerkt met de muzikant en het vooral simpel houdt.
Maar dan dans… Want geen musical is compleet zonder. Ik heb uitgebreid research gedaan naar hoe er wordt gedanst in gescripte, ‘normale’ musicals (ja, erg vervelend werk). Dat leerde me dat de magie hem juist zit in alles wat je lastig kan improviseren: grote massa zeer getrainde dansers, die ineens allemaal tegelijk een strakke choreografie uitvoeren.
Gelukkig had ik ooit via Anja’s impro-musicallessen wat trucjes gekregen als startpunt. Met de spelers van Improfessioneel en VerZINGsels heb ik verschillende dans-mogelijkheden geprobeerd en de ruit, de driehoek, de cirkel, de V, de rij en het ‘Nietje’ bleken allemaal te werken.
In de training heb ik niet altijd beschikking tot een muzikant, dus ben ik gedwongen mijn stiekeme voorraad musicalnummers uit de kast te trekken. Oh, wat ben ik dan aan het genieten als de spelers een ingeleefde dans op Memories uit Cats doen. Want er is bij musical echt niet zoiets als tevéél drama.
Een aantal principes uit de dans zijn wel echt heel handig bij impro-musical: mooie handen maken, armen strekken en de vaardigheid om vanuit je ooghoeken iemand te kunnen volgen. Alleen de coördinatie om met zowel benen als armen te dansen, die is niet aan te leren in de korte tijd dat ik bij groepen ben.
Verder blijkt het vooral een kwestie van goed naar je medespelers kijken, vol accepteren, de tijd nemen, duidelijke aanboden doen, herhalen tot je erbij neervalt en bovenal: heel erg overtuigd kijken. Kortom, het is net ‘gewone’ impro. Maar dan met jazz-hands.